کوکوی شیرین، پای ثابت مجالس و مهمانی‌ها است و به‌صورت سرد یا گرم برای پیش‌غذا یا دسر سرو می‌شود. مواد اولیه و طرز تهیه این کوکو به کوکوی سیب‌زمینی شباهت دارد؛ با این تفاوت که کوکو شیرین، پس از طبخ در شهدی شیرین غوطه‌ور می‌شود. ته‌چین گوشت گرمساری، یکی از قدیمی‌ترین غذاهای اعیانی مناطق مرکزی ایران است؛ غذایی چرب، پرکالری و البته گران که گرمساری‌ها به آن ته‌چین می‌گویند.

• شما می‌توانید با مراجعه به مجموعه غذاهای محلی کجارو با لیست کامل غذاهای قزوین و طرز تهیه آن‌ها آشنا شوید.
• سپس در اندازه ۳ در ۴ سانتیمتر خرد می کنیم و داخل کاسه محتوی گوشت مرغ خرد شده می ریزیم، سپس پیازها را پوست می گیریم و می شوییم و روی تخته به صورت حلقه ای خرد می کنیم و به گوشت ها اضافه می کنیم.
• وجود قومیت‌های گوناگون و موقعیت جغرافیایی استان گلستان در حاشیه شرقی دریای خزر، فرهنگ و ذائقه‌ غذایی خاصی را در این منطقه خلق کرده است.
• چکدرمه تا حد بسیاری به استانبولی شباهت دارد و معمولا با مخلفات محلی مانند دوغ شتر، ماست و خیار یا ماست و بورانی سرو می‌شود.
• غذاهای سنتی ایرانی متنوع، متعادل و از نظر مواد مغذی کافی هستند بنابراین با معیارهنای تغذیه سالم انطباق دارند.
• این غذا همانند دیگر آش های ایرانی پخت می شود به نحوی که به جای سبزیجات رایج آش ها، از شنگ، موچه (مچچه)، پاغلاغ و سیر صحرایی استفاده می شود.

نان کلانه را می‌توان به‌عنوان میان وعده، عصرانه یا پیش‌غذا همراه با دوغ و ماست محلی سرو کرد. این نان خوشمزه و کاملا گیاهی، همچنین می‌تواند به‌عنوان وعده غذای اصلی در رژیم گیاه‌خواران نیز قرار بگیرد. نوع محلی نان کلانه معمولا در تنور یا روی ساج گلی یا سنگی درست می‌شود؛ اما شما می‌توانید آن را روی گاز یا در فر نیز درست کنید.

۹. غذاهای محلی استان کهگیلویه و بویر احمد

این غذا دقیقا همان دلمه‌ای است که در همه جای ایران رایج شده با این تفاوت که داخل آن سیراب یا شیردون خرد شده را با موادی مثل لپه و برنج و آلو مخلوط می کنند و در همان سیرابی می‌پیچند. این غذا بسیار مقوی است و به کسانی که مشکلات معده دارند بیشتر توصیه می‌شود. سغدو را بهتر است در رستوران‌های سنتی و محلی لرستان امتحان کنید چون هم قیمت معقولی دارند و هم با نحوه پخت صحیح این دلمه آشنا هستند. سبزی آش را بعد از شستن و خرد کردن می‌پزند، سپس برنج و دوغ را به آن اضافه می‌کنند بعد که برنج پخته شد کمی آرد را در آب حل کرده و به آن می‌افزایند‌ تا‌ آب‌ آش‌ به‌صورت‌ غلیظ‌ در آید‌ و‌ پیاز‌ داغ‌ را‌ هم‌ اضافه‌ می‌کنند. آش دوغ چهار محال را میتوان در سطح مرکز استان و دیگر شهرستانها پیدا کرد. اما مواد اولیه اش از پوشش گیاهی منحصر به فرد این استان چشم نواز و سرسبز است.

و بعد از ور آمدن خمير آن را به اشكال دل خواه درآورده و در روغن سرخ مي‌كنند كه اين شيريني را در مناسبت‌هاي مختلف تهيه مي‌كنند. مثلاً زماني كه طفلي دندان در مي‌آورد يا بخواهند به جا خالي دختري بعد از ازدواج بروند. این غذا بیشتر در فصول گرم سال در میان عشایر بختیاری پخته می شود و از جمله غذاهایی است که به سرعت و سادگی تهیه و دارای مزه ملس مایل به ترش است.

دستور تهیه کباب بختیاری با طعم عالی

بهداشت و پاکیزگی در رستوران و چیزهایی مانند رعایت فاصله اجتماعی و ماسک نیز در این رستوران کاملاً دقیق اجرا می‌شوند و نباید نگران آن‌ها باشید. آب‌وهوای کوهستانی این استان زمستان‌هایی سرد و پر برف و تابستان‌های خنک و مطبوع را برایش به ارمغان آورده است. همانطور که در نقشه چهارمحال و بختیاری مشاهده می کنید، 10 شهرستان (ازجمله شهرکرد(مرکز استان)، بروجن، کوهرنگ، اردل و لردگان) و 43 شهر را در خود جای داده است. چهار محال بختیاری استانی کهن است که به گواه دفینه‌ها و سفالینه‌هایش عمری بیش از 9000 سال دارد. فرهنگ بومی استان چهارمحال و بختیاری بسیار بکر و دست نخورده باقی مانده است . اگر قصد دارید این استان اصیل و زیبایی‌های بی‌شمارش را بیشتر بشناسید در این مطلب با ما همراه شوید.

مصرف کم نمک، شکر و روغن و استفاده زیاد از سیر و پیاز نیز از جمله ویژگی‌های این غذاها هستند. شما می‌توانید با مراجعه به مجموعه غذاهای محلی کجارو با لیست کامل غذاهای استان مازندران و طرز تهیه آن‌ها آشنا شوید. پیاز خرد شده را با یک قاشق غذاخوری روغن در یک قابلمه بریزید و آن را روی حرارت متوسط گاز تفت دهید تا سبک و طلایی شود. سپس گوشت خورشتی را به پیاز داغ بیفزایید و آن را تفت دهید تا رنگ گوشت تغییر کند. در ادامه زردچوبه، فلفل و ادویه خورشتی را در قابلمه بریزید و مواد را خوب مخلوط کنید و برای چند دقیقه تفت دهید.

رستوران و کافی شاپ کی تو

قدمت خورش قورمه سبزی به ۲۰۰۰ تا ۵۰۰۰ سال قبل برمی‌شود؛ زمانی که آریایی‌ها روشی جدید برای نگه‌داری از گوشت در تمام فصول سال را به وجود آوردند. آن‌ها گوشت را به‌اندازه‌های کوچک خرد می‌کردند و سپس آن را می‌پختند. آن‌ها یک کیسه با استفاده از شکم گوسفند که دارای چربی فراوان است تهیه می‌کردند تا گوشت پخته‌شده را در درون آن بریزند. زمانی که گوشت خشک می‌شد، روی آن، یک لایه چربی می‌بست و مانند کنسرو از ورود میکروب و انواع باکتری‌ها به درون گوشت جلوگیری می‌کرد.